laatste paar dagen

Dinsdag 11 maart, Juna’s verjaardag- naar Prett Marlborough sounds

Om rond 04:15 uur wordt ik wakker en lig wakker en kom niet meer in slaap van het gesnurk van Johan. Ik ga naar de WC en probeer het toch nog ff. Lig wat heen weer met oordoppen in maar slapen lukt niet. Om 5:45 uur stap ik uit bed, daar we alles klaar moeten maken. Broodjes smeren, douchen, tas inpakken en nog ff skypen, want de komende periode zal het wel lastig worden. We leveren de sleutels in en vertrekken rond 06:50 uur richting vliegveld. We checken in en kunnen nog ff een bakkie doen. In de vertrekhal hangen allerlei “grootheden” van lord off the rings en the hobbits. We vliegen met een Cesna Caravan. Leuk hier heb ik alleen uit gesprongen, nooit mee geland. Om rond 08:15 uur zijn we “airborned” en vliegen vrij snel de wolken in en er boven. Het Zuidereiland is 25 minuten vliegen. Veel zien we niet maar goed. Het vliegveld Picon zit ook dicht met mist dus we wijken uit naar een ander vliegveld. Eenmaal aangekomen gaan we met busjes richting Picon. Leuk om ff de wijngaarden te zien. Het weer valt tegen. De berichten waren daar en tegen veel beter. Om 09:20 uur gaan we op de boot. Deze was opgeroepen door onze piloot dat we later kwamen en lag dus rustig op ons te wachten. Onze bagage werd aan bord gebracht en we gingen aan boord. Ik wisselde even mijn “laptop”rugzak met mijn maar camel-wandel rugzak. Daar we als we van de boot zouden komen direct zouden gaan wandelen. Het weer blijft zwaar bewolkt en volgens de schipper zou het na 13:00 uur mooi weer worden. Onderweg vertelt de schipper het een en ander over de schapenherders en de pijnboombouw. Als er plotseling dolfijnen opduiken is iedereen daarop gefocussed. Ik ga naar boven, want in de boot staan mensen voor de ramen en lukt het maken van goede foto’s niet echt. Gelukkig lukt dat boven wel en krijg ik tijdens het filmen een moeder en haar jong en later ook de vader in beeld. Wat een geweldige ervaring om dat te zien. Nooit eerder zo dicht bij dolfijnen gezien bij de boot. De dolfijnen spelen gewoon met de boot. De schipper wil weer verder en geeft gas en laat weten dat de dolfijnen dat niet bij kunnen houden en eventueel achter de boot hoog op gaan springen. Ik sta klaar om dat te kunnen vastleggen maar dat is niet helaas niet het geval. Het blijken natuurlijk gewoon beesten en die zijn gelukkig niet te voorspellen. De boot vaart eerst naar een eiland om mensen op te pikken en vaart vervolgens naar ons dropping punt. We gaan van boord en de mensen van onze club die niet gaan wandelen worden overgezet op de andere boot en nemen onze bagage mee. Het is nog steeds bewolkt en we maken kennis met onze Oostenrijkse reisgids. De meesten gaan nog ff naar de WC en ik vul mijn camelbag met water en een flesje Gaterade. We maken nog even wat foto’s van een rog die voor de kust zwemt en foto’s van een soort van totempaal van de maori’s en het monument van James Cook. Daarna kan onze hike beginnen. Ondaks het zwaar bewolkt is blijkt het heel erg drukkend te zijn in de “jungle”. De luchtvochtigheid is zeer hoog en we moeten flink stijgen. Na een half uur komen we bij een watervalletje. Deze wordt natuurlijk op camera vastgelegd en we vervolgen onze hike. De Oostenrijkse vraagt ons of het goed gaat en aangezien Johan, Robert, Robbert en ik voorop lopen zeggen we natuurlijk ja. We hebben een redelijk tempo, maar niet echt heel hard. Ondanks dat begint de rest van de groep te zeuren dat ze geen rust krijgen. Na een paar keer dat gezeur aangehoord te hebben besluit ik als laatste te gaan lopen. Het tempo daalt onder 2 km per uur. Weliswaar stijgend, maar dit is wel een heel lage snelheid. Na anderhalf uur komen we op een uitkijkpunt, waar we rust houden. Helaas is de mist nog heel erg dicht en stond er een koude wind. Dus snel jas aan, want ik was wel heel erg bezweet. Deels van de inspanning, maar voornamelijk door de combinatie van luchtvochtigheid en warmte. Na een 20 minuten gingen we verder. De jungle bevatte veel groenbaard op de bomen en dat ziet er met de mist best spooky uit. Robert en ik zingen wat “oude”liedjes en proberen de lol erin in te houden. We zijn blijkbaar nog steeds niet op het hoogste punt te zijn beland, dus stampen we nog door. De door de schipper voorspelde blauwe hemel, blijft helaas uit. Op zich geeft dat niet, want we lopen toch in de schaduw. Echter hebben natuurlijk geen ver gezichten, als we boven in een open stuk zitten. Na 3 uur stompen mogen we weer ff rusten. De candybar’s raken langzaam op. Door het mindere tempo hoef ik niet veel meer te drinken. Nu kunnen we langzaam de daling in gaan zetten. Dit viel toch wel tegen, daar je niet makkelijk je voeten neer kon zetten en het toch wel stijl is. Gelukkig valt niemand, maar ik probeer zoveel mogelijk mijn linker knie te ontzien. Dit lukt de eerste twee uur redelijk, maar uiteindelijk begint die wel op te spelen. Na 4,5 uur walk begint het pad wat breder te worden en makkelijker te bewandelen. Ook blijkt hier en daar de bewolking te breken. Daardoor komen er wat foto-momenten. We dalen verder af en ik vind een tak, die ik kan gebruiken om mijn knie te ontlasten. Soms is het nog wel erg stijl en kan ik beter ff hollend naar beneden. Het pad naar de lodge wordt aangegeven. Toch duurt het nog best lang voordat we daar aankomen. Dat laatste uur is voor mij en mijn knie geen prettige wedstrijd. Uiteindelijk komen we rond half zes bij de lodge aan. Daar we om 10:30 uur vertrokken zijn, hebben we er toch wel bijna 7 uur over gedaan. Ik was blij dat we er waren en werden door de mensen binnen gehaald die niet gelopen hadden. Schoenen uit en biertje uit de koelkast en ff chillen. Dit viel mij uiteindelijk tegen. Kwam deels door het lage tempo, maar ook door het dalingspercentage. Al met al wel gelachen met de boy’s en de liedjes die we de revue hebben laten passeren. Nu op het terras in een stoel uitzicht op zee en deels half bewolkt is dat wel weer een verademing. Als iedereen binnen is dan wordt het tweede biertje ook snel gescoord. De tijd tikt door en Claudine geeft aan dat iedereen gedoucht moet hebben als we om 19:00 uur. Ik pak mijn spullen en ga douchen. Ik wil gelijk mijn onderbroek en shirtje wassen. Gelukkig warm water en een goede straal om ook de was te doen. De kamer is klein en heeft een stapelbed. Echter de omgeving is geweldig. We zitten hier helemaal op het noorden van het zuidereiland. En er is naast de lodge helemaal niemand op dit deel. Doordat Juna jarig is en er op de lodge geen bereik is, gaan Claudine en ik op de Squad, naar boven om te bellen. Mijn telefoon heeft geen bereik, maar ik mag haar telefoon gebruiken. Het lukt gelijk, maar het gesprek wordt meerdere keren onderbroken. Ondanks dat vind ik het fijn dat ik haar een prettige verjaardag heb kunnen wensen. Om rond 19:10 uur gaan we aan tafel en krijgen uitleg van de gastheer, die hier ook het deel van het eiland bezit. We kunnen morgen om 06:00 uur naar een eiland om vervolgens zonsopgang te zien. Er is geen animo, maar voor de dag erna wel. Morgen gaan we wandelen naar de lighthouse, maar eerst relaxt salpen en ontbijten. Morgen doen we “plan plan”. Het eten wordt opgediend door de Oostenrijkse dames. Kip, met rijst en sla. Het smaakt goed en de wijn van het Zuider Eiland is goed te hachelen. Ik deel mijn fles met Robert en als het toetje is opgediend genieten we daar nog van. Daarna gaat de haard aan en wordt er koffie gedronken. Ik pak mijn laptop en tik de ervaringen in de laptop. Er is hier natuurlijk geen bereik, maar ik zal wel de ervaringen moeten vastleggen, want dat vergeet je veel te snel. Om 22:30 uur ben ik klaar en ga nog even bij de mannen zitten. Morgen lekker uitslapen.
Dag 14 lighthouse-Cape Jackson
Om 06:30 uur wakker en eruit om koffie te zetten. Ben als eerste op en het is helaas weer zwaar bewolkt. Ik zit buiten en ondertussen gaat Johan douchen. Ook Nelleke komt naar buiten en rookt een peuk. Als Johan klaar is ga ik me ook verschonen en mijn was doen. Het is hier zo klam dat je heel veel zweet en dan moet je je zaakjes wel schoon houden. Daarna ontbijt maken. Beetje fruit erbij en een lunch pakket klaarmaken. Langzaam stroomt iedereen de keuken in. Johan en ondergetekende zijn vrij snel klaar en ik ga in de kamer mijn boek lezen. Wachtend totdat de Robert’s ook klaar waren om de wandeling aan te vangen. Om rond 10:00 uur vertrekken we. De tocht begint gelijk omhoog en het zweet breekt me al gauw uit. Het is weer zeer klam weer. Zwaar bewolkt, droog, maar wel heel warm. We lopen een stuk door een nogal boomrijk gebied. Zijn loofbomen, maar lijkt de mangrove. Verder is het pad goed te bewandelen. We hier en daar stijl, maar breed genoeg om er redelijk makkelijk overheen te wandelen. Na hier en daar een fotostop en de borden volgend naar de lighthouse komen we op een stijl stuk en zien de anderen daar ploeteren. Zijn waren een half uur eerder vertrokken en wij konden hen daar beneden passeren. Claudine was bij deze groep. Henry sluit zich bij ons aan en lopen met een goed tempo door. We komen bij de laatste 2 bergen richting de lighthouse, waar er nog maar een smal pad is, waarover we kunnen lopen. Hier werd het wel pittig en liepen op de bergwand. Heel smal maar wel een mooi uitzicht. Johan neemt de kop en gaat vrij snel vooruit. Ik loop met Henry en als het echt smal en stijl wordt, wil hij niet verder. Ik zie in de verte Johan lopen, die is er al bijna. Ik doe iets rustiger aan en kijk goed waar ik loop. Eenmaal bij de lighthouse hebben we uitzicht op de boten die aan het vissen zijn. Ik maak een foto van het bordje dat boven de afgrond staat “Paradise – one step more”. Dit is het noordelijkse puntje van het zuidereiland. Pittig tripje. Na een tijdje komen er ook de anderen bij de lighthouse zitten. Aangezien we inmiddels al een uur zitten, sta ik op en vraag de mannen mee te gaan. We keren terug en moeten goed kijken, want de meiden hadden zeerobben gezien. We lopen op de berg rand en horen inderdaad het gekrijs van de zeerobben. We zien ze en proberen het vast te leggen. Mijn mijn Iphone wordt het lastig, maar het lukt op zich. De mannen met de foto-toeters(Nikon, Canon), kunnen het mooier op camera krijgen. OP verschillende plekken zien we ze. Als we de berg rand verlaten en de terugtocht naar de lodge aanvaarden willen Robert en Robbert nog wat foto’s schieten. Ik loop met Johan door en zien het bordje “beach”, we lopen ff naar de beach. Ook hier staat een lodge, mooi plekje. In deze lodge staat ook een stapelbed, radio, gasfornuis en water. We mogen hier koffie zetten, maar doen dat niet. We gaan na een foto geschoten te hebben weer terug. Wel ff weer stijl naar boven. Als we aan het kleppen zijn over ouders, ziektes etc moet en we nog verder stijl naar boven en horen opeens de Robben “roepie roepie”roepen. Een van mijn spreuken, die zij nu ook prediken. Wel lachen, ze hebben blijkbaar niet de beach genomen, maar een short cut. Ze wachten op ons en we nemen een “break”. Na ff een reep genomen te hebben en wat gedronken, komen ook Wim en Magda aan. Tevens Nelleke en Gea. Wij stappen weer verder. Na een poosje willen de andere Robben weer foto’s maken. Johan en ik gaan verder. Voor ons zien we Emma en Alice verschijnen. Als we nog een stijl stuk krijgen minderen de dames vaart en gaan wij verder. Johan had de smaak te pakken en stiefelt aardig door. Ik laat hem en hij neemt al gauw afstand. Op zich loopt het nu wel lekker door, het lijkt erop dat het nog open gaat breken. De laatste afslag en dan hebben we toch wel weer bij elkaar vijf uur gelopen. De beentjes worden wel op de proef gesteld. Als ik weer bij de lodge ben heeft Johan, al een biertje gehaald. Ik plof neer en geniet van het verdiende biertje. Langzaam komen de anderen ook binnen. We drinken met elkaar nog een biertje, daarna ga ik douchen en was mijn sokken en shirt. Daarna settle ik me weer voor de deur. Robert vraagt of ik mee naar de haven loop. Ik loop met hem mee naar beneden op mijn slippers. Achter ons horen we de jeep ook naar beneden rijden. Hij passeert ons met een balk in de achterbak. Wij komen beneden aan en Ria zit daar ook. Ik loop de pier op en we maken een praatje met de zoon van Ron. Hij vertelt ons het een en ander over de zee en beesten. Tevens over het verleden hoe deze pier gemaakt is. Hij laat ons zien dat je de blauwe kabeljauw makkelijk kan laten komen. Robert maakt er foto’s van. Als we na het verhaal van de zoon zien dat zijn balk voor de stijger niet past, gaat hij naar boven en even later na het bezichtigen van het boothuis, gaan wij ook naar boven. Ik pak mijn laptop en haal een fles wijn uit de keuken. Ik begin met mijn verslag en zo’n beetje iedereen komt bij ons op de veranda zitten. Uiteraard zullen we rond 19:00 uur gaan eten. Ik heb mijn verslag rond die tijd ook af. Na het eten gaan velen al naar bed, ondanks het pas 21:00 uur is. De ICT boys, Wim en Claudine blijven nog koffie drinken en we doen de open haard aan. Aangezien Johan al naar bed was gegaan en we de bagage klaar moeten hebben, ga ik naar onze kamer, daar ik mijn bagage wel met licht wil inpakken. Rond 22:00 uur duik ik ook in bed.
Donderdag 13 maart
Om 05:30 uur gaan we uit bed en maken ons klaar om met de boot naar een eiland te gaan om daar zon’s opgang te gaan bekijken. De bagage brengen we naar het terras en ik loop vervolgens naar de haven. Het is nog donker als we rond 06:00 uur met de boot vertrekken. Het weer is goed en je kan de sterren zien. Water is minder rustig en de boot klettert af en toe op het water. Best gaaf. Als we na 25 minuten op het eiland aankomen, zitten er pinguins onder de reling van het haventje. Onze gids, Greg, de schoonzoon van Ron, verteld het een en ander over het eiland en de vegetatie. Vervolgens moeten we en klim gaan doen en onderweg laat Greg een plek zien waar Pinguins groot worden gebracht. Tevens verteld hij over de vogels. Na 40 minuten zijn we boven en kunnen we goed de omgeving zien. Het vervelende is echter dat de bewolking binnen drijft. We maken wat foto’s, maar heel mooi is de zon’s opgang niet. Des al niettemin is het uitstapje leerzaam. Greg rijkt ons een boekje met vogels uit die hier zijn te zien. Als we enkele vogels van het lijst af kunnen vinken, gaan we weer op de boot. Ron vaart ons rond het eiland en laat enkele watervogels zien. Ook hier krijgen we een boekje van te zien. We zien Aalscholvers en hun nesten. Tevens ook andere Heron’s. We varen langzaam terug naar de lodge, want we moeten nog ontbijten. Degenen die niet met deze trip mee zijn zullen direct na onze aankomst met de bagage richting oppikplek gebracht worden met de boot. Om 08:30 uur komen we weer bij de lodge aan. We klauteren naar boven en ik bak een omelet met kaas. En eet fruit. Tevens ff relaxen met koffie. Daarna loop ik weer naar de haven om vervolgens te wachten op de terugkomst van de boot. Rond 09:55 uur vertrekken we naar de oppikplek, waar een grotere boot ons zal ophalen. Als we daar na een half uur aankomen liggen onze spullen op de pier en de anderen genieten in de zon van hun rust. Wij gaan ook van de boot en zullen op dit eiland moeten wachten op de andere boot. Iedereen kijkt naar de vogels en sommigen zoen schelpen. Johan doet een sodoku en Claudine en Ik helpen hem daarbij. Als de grote boot aanmeert lost hij heel wat passagiers. We laden onze bagage op de boot en gaan zelf ook aan boord. Het duurt nog ff, voordat de boot vertrekt. Rond 11:30 uur vertrekken we richting Picon. Het is nu prachtig weer en we zitten op het dek van de boot. Soms wat winderig, maar de zon is verraderlijk warm. De boot moet op verschillende plekken mensen in en uitladen, dit neemt nogal veel tijd in beslag, maar we zitten op zich heerlijk op het dek, dus we maken ons niet druk over de verlate aankomst tijd. Onderweg komen we weer dolfijnen tegen. Echter de schipper heeft haast dus laat ons maar even hiervan genieten. De bootreis neemt zo’n2,5 uur in beslag. Als we in Picon aangekomen zijn worden we door de nieuwe chauffeur ontvangen en rijden naar de Nederlandse bakkerij, om de lunch te bestellen. We moeten het in de bus opeten, anders komen we helemaal in tijd problemen. Het is jammer dat we met dit mooie weer in de bus zitten, maar ja we moeten verder. Eenmaal op weg naar Motueka. Een plek in de Nelson Regio, waar de meeste zonuren per jaar worden geteld. Het is een typisch Nieuw Zeelands dorp, gelegen aan de westkant van de Tasman Bay. Veel creatieve musici, kunstenaars en artiesten hebben zich hier gevestigd. Motueka staat voor “Island of bush with Weka birds”. We slapen in kleine huisjes, a la center parks. We moeten dus eerst onderweg in een stad boodschappen doen voor het eten. We zullen daar pas rond 19:00 uur aankomen. Vandaar dat ik mijn verslag nu in de bus al afmaak. De omgeving is glooiend en soms met grasland, maar meestal met bomen. We stoppen nog even bij de Pelorus rivier om een wandeling te maken van 50 minuten. Morgen gaan we in het Abel Tasman park varen en lopen. Robert en ik laten ons varend naar de Kayak plek brengen, dan gaan we daar zee kanoën, hopende zeerobben en andere dieren te zien. Vervolgens gaan we naar 3 uur terugwandelen. Dus weer een actieve dag. Ik zal mijn dolfijn filmpjes nu gaan bekijken en proberen ze klein te maken, opdat ik met moviemaker 1 filmpje op Facebook kan zetten. Ik zit nu toch achter de laptop.