Van Abel Tasman naar Fox glacier

Vrijdag 14 maart Abel Tasman Park
Om 06:30 uur gaat de wekker om vervolgens lekker te douchen en ontbijt te maken. Vervolgens om 07:50 uur zitten we in de bus richting het Abel Tasman park. Ik ga zee Kayakken en het weer is onbewolkt en prachtig. Als we door het dorp rijden wordt er nog even gestopt bij de bakker om voor eventuele lunch attributen te kopen. Daarna vervolgen we onze weg naar het Abel Tasman Park. We arriveren daar vroeg en gaan op het strand in de zon zitten. Claudine regelt de kaarten voor de watertaxi en het kayakken. Om 09:30 uur zitten we op de boot die volledig langs het Tasman park heen en weer vaart. De Kayakkers, Robert, Ria, Claudine, Magda, Nelleke en ik. Moesten al bij de tweede stop er uit. We worden opgevangen bij de lodge door Ben, onze kayak instructeur. We nemen alleen het noodzakelijke mee naar de boot, waar we instructie krijgen. Ben is zeer serieus met zijn werk en legt alles heel goed uit. Dit neemt een half uur in beslag. Als we onze spullen in gereedheid hebben gebracht, kunnen we te water. De golven zijn niet heel erg hoog of wild, dus dat gaat allemaal wel goed komen. Robert en ik Kayakken vooruit, maar moeten wel binnen bereik van Ben blijven. Dit is een verplichting. Robert moet sturen met het roer, middels zijn voeten, maar soms gaat dat niet helemaal zoals ik dat aan geef. Ik zit voor de verandering voor in en ben dus navigator. We moeten door allerlei rotspartijen varen en dat is lastig kijken, als er golven zijn. Het gaat allemaal goed. We zetten koers naar een eiland in de zee, waar zeeleeuwen, zeehonden liggen. We mogen niet dichterbij dan 40 meter bij het eiland komen. Als we dat wel doen, dan lopen we een risico van een boete van 10.000 Dollar. We blijven op afstand, maar veel zeehonden liggen er niet. We tellen er 3. Na deze verkenning, gaan we richting de kust. Het tij veranderd en wordt eb. Ben probeert of het nog mogelijk is naar binnen te varen, maar de tegenstroom vindt hij te sterk. We brengen de boten aan land. Slepen ze over de duin heen en gaan achter de duin weer te water. Het is hier prachtig. Lijkt op een soort binnenmeer in de Jungle. We varen het binnenland in en na een kwartier varen we onder een brug door, waar wandelaars zwaaien en foto’s van ons maken. Veel verder konden we niet varen, daar het water al te laag werd. We gingen dus weer terug en eenmaal weer op de boot op de duin gesleept te hebben, gingen we onze lunch nuttigen. Het was warm en dus een lekkere duik in de zee kon niet uitblijven. De zee is toch nog wel fris. Daarna ff lekker in de zon liggen op het strand. Na een uurtje legden we de kayakken weer in de zee en aanvaarden we de terugweg. Onderweg vroeg Ben tussen neus en lippen door of ik kayakgym had gedaan. IK ontkende de dat en uiteindelijk wilde hij vragen of ik in de baai de techniek wilde demonstreren. Ik vond dat best, als hij mijn bril bij zich hield. We vaarden richting de baai, die heel wat kleiner was tijdens eb. In het midden van de baai verzamelde ben de kayaks. Hij legde uit wat de bedoeling was. De vier kayaks moeten dicht tegen elkaar liggen en ik moest dan uit mijn kayak kruipen en over de vier kayakken lopen. Vereiste was dat iedereen de boten goed vasthield. Ik stond op onze boot en wilde naar de boot van Ria en Claudine overstappen, toen de boot al weggleed. Ik viel uiteraard en donderde in het water. Een nieuwe poging bracht hetzelfde resultaat. Daarna moest ik samen met Ben demonstreren hoe je makkelijk in je Kayak klimt. Hij hield de Kayak aan de ene kant goed vast, opdat ik van de andere kant op de middenkant van de kayak kon klimmen en mijn benen direct in het gaat kon doen. Ging best soepel, maar toch weer anders dan onze vorige kayak evenement. Toen ik weer helemaal goed zat gingen we weer terug naar de lodge. Aangezien het nu eb was moesten we de boten best een heel end tillen/slepen over het wad naar de lodge. Dat was een zware klus mede omdat we de dames ook moesten helpen. Bij de lodge konden we ons omkleden en dronken een bak koffie. We namen afscheid van de instructeur en maakte ons klaar voor het wandelen. Rond 15:00 uur starten we met de wandeling. We liepen boven de leeg gevallen “binnenzee”, wat op zich wel een grappig gezicht was. Het leek op het wad. Af en toe een kreek waar nog zeewater liep, maar voor de rest zand met schelpen en een paar boten die droog lagen. We moeten wederom steil omhoog en hier en daar weer omlaag. De vegetatie is zowel loofhout als dennen. Robert en ik lopen nog even een zijpad in om naar de Cleopatra waterval te gaan. We maken wat foto’s en zetten koers richting Anchorage beach. Doordat we nu merendeels omlaag moesten en dat was steil, zette ik op de steile stukken een sprintje, om mijn knieën te ontlasten. Tevens om wat sneller terug te komen, daar we op tijd bij de boot moesten zijn. We zagen het strand en kwamen tegelijk aan met de dames. We hadden dus wel hard gelopen, want het stuk naar de waterval was 2 keer 10 minuten. Op het strand was iedereen er weer. We wisselden ervaringen uit, want de meesten waren met de boottaxi naar het einde gevaren en lopend terug gegaan. We wachten op het strand op de boot en rond 17:25 uur konden we aan boord. Robert, Robbert, Johan en ik gingen beneden in de boot zitten en bestelde een lekker biertje. De terugtocht was kort en net lang genoeg om het biertje op te drinken. Eenmaal weer aan land, stond de bus klaar om ons naar het motel of stad te brengen. Onderweg vertelde de chauffeur nog allerlei weetjes over Kiwi’s de vrucht. Door zijn lange verhaal was hij bijna vergeten te stoppen in de stad. Hier stapten de meesten uit om te gaan eten. Wij besloten om eerst naar het motel te gaan om te douchen en te relaxen. Ik schrijf nog ff wat en plaatste het op internet. Om 20:10 uur vertrekken we te voet naar de stad, op zoek naar een restaurant. Uiteindelijk lopen we wel heel wat af. Rond 21:00 uur komen wij de anderen tegen die terugliepen. Wij gaan het restaurant “big mama” binnen en gaan daar eten. We hebben het gezellig en de eigenaresse blijkt een Hollandse te zijn. Ze wijst ons na afloop de richting naar de kroeg. We blijven daar tot ongeveer 11 uur hangen en gaan dan weer terug. Als we bij de McDonalds zijn, ga ik daar nog ff internetten. Als ik daar mee klaar ben loop ik in mijn 1tje terug. Ik liep op mijn slippers en voelde dat er een flinke blaar op mijn bal van mijn voet groeide. Eenmaal terug in het appartement, ging ik om 00:30 uur slapen.
15 maart reisdag naar fox glacier
Om half zeven moesten we in de bus zitten voor het vertrek vanuit Motueka naar de gletsjer FOX. De eerste 2 uur proberen de meesten nog in de bus, wat slaap te pakken. Dat doe ik ook uiteraard. Mijn buik rommelt, dus ik hoop dat alles binnen blijft. Na 2 uur hebben we een koffiebreak. Ik maak gebruik van de toilet en haal alleen een flesje water. We vertrekken om 09:00 uur weer. Ik maak een start met mijn verslag. We rijden door het gebied met veel rivieren, waar over geraft wordt. We maken een foto stop bij kilkenny lookout. Hier is het water van de rivier over de weg gestroomd, zodat de weg niet berijdbaar was om naar Fox glacier te gaan. Daar hebben we nu geen last van. De cycloon Lussie komt achter ons aan, maar ik hoop dat die geen gevolg heeft voor onze gletsjertocht morgen. Om 10:45 uur gaan we een wandeling maken in Cape Foulwind. Een bijzondere omgeving. Hoge zee, met wanden zoals in Bretagne. Een tropische vegetatie met gele bloemen. Er zitten hier ook zeeleeuwen/Seals. Echt genieten hier, lekker weer, mooie wandeling met prachtige golven. Ook zien we de bergen/Alpen, waar we uiteindelijk heen gaan. Als we een half uur gelopen hebben, zien we de seals. Er zijn er veel. Bijna allemaal met jongen. Erg leuk om te zien natuurlijk. Rond 12:00 uur zitten we in de bus. Dan gaan we richting pancake rocks. Ondertussen kijk ik de foto’s in de bus. Een uurtje later verschijnen we in het park van de pancakes, Punakaiki. We lopen rond en het is verbazingwekkend wat de natuur allemaal voortbrengt. De vegetatie verandert. Het wordt tropischer met onder andere maiki Palm. De kust is grillig en de rotsen zien er dus uit als pannenkoeken. Door het inslaan van de golven ontstaan allerlei mooie vormen in de stenen. Door de golfslag, die tegen de rotsen botsen, zijn er ook “blowholes”, gaten in de stenen, waardoor de zee naar buiten spuit als een fontein. Als ik de wandelronde heb voltooid loop ik de winkel binnen bij het park. Lekker toeristisch. Ik moet nu langzaam gaan zoeken naar leuke presentjes. Vervolgens gaan we naar het restaurant en ik koop wat te drinken. Om 14:00 zitten we weer in de bus. Onderweg hebben we nog 1 stop in het plaatsje Hokitika, waar veel Jade bewerking wordt gedaan. Ik trek ff wat geld en we moeten in de supermarkt proviand kopen, daar de 2 dagen in Fox geen grote supermarkt is. We lopen de Jade bewerkingsplaats en winkel binnen en bekijken de spullen. Ik twijfel en denk dat de meiden er niet erg van gecharmeerd zullen zijn. De kans om voor hun wat te kopen komt nog wel in Queenstown. Om 15:50 uur vertrekken we voor de laatste 2 uur richting Fox. Het irritante is, dat nu nog steeds prachtig weer is en men morgen drama weer voorspeld. Wij gaan de lange trekking doen, waarvan 3 uur op de gletsjer. Ik hoop dat die door gaat. In Chili was het toen ook regenachtig weer en hebben we voor het ijsklimmen ook 8 uur in de regen gelopen. Nu is het maar2,5 uur heen, 3 uur op de gletsjer en 2,5 uur terug. Dus maximaal 8 uur in de regen. De zonnegoden zijn ons tot nu prima gezind, dus daar hoop ik morgen ook op. In ieder geval kunnen we”uitslapen”, daar we pas om 09:15 uur bij een verzamelplaats bij de gidsen hoeven te zijn. Inmiddels rijden we in de bergen en scheurt de chauffeur van links naar rechts en moet mijn laptop goed vasthouden tijdens het typen. We hebben de Mount Cook gezien en dat schijnt een zeldzaamheid te zijn, daar het vaak regent en dus het zicht ook niet goed is. We gaan het meemaken. De eerste sneeuw is zichtbaar en het lijken de alpen wel. Toch nog een vorm van wintersport.Om 06:30 uur zitten we in ons appartement. En maak ik mijn verslag verzendklaar.