dag 2 in Tanzania

Arusha- 12-juni 2017
Na een korte nachtrust van 5 uurtjes werd ik wakker door geklop op de ramen. Ik had geen zin om mijn nest uit te gaan en trok het gordijn open en begon weer in mijn boek (De ontsnapping van David Baldacci), waar ik tot 01:00 uur in bezig was. Later begon het getik weer op de ruit. Na inspectie blijkt een vogel de hele tijd tegen het raam te vliegen. Volgens zeggen omdat hij zichzelf ziet, maar denkt een rivaal te zien. Apart.
Ik probeer mijn spullen te ordenen, zodat ik mijn dag rukzak, berg rugzak en de “thuis” blijftas, goed gescheiden heb. Er mag max. 15 Kg mee inclusief slaapzak. Dat gaat wel lukken. Om 08:00 uur ff Facetimen met het thuisfront. Nu het licht is kunnen ze mijn onderkomen zien en laat ik de tuin van de residentie zien. Er is ook een zwembad, maar het weer is niet geweldig. Bewolkt en net geen 20 graden. Toch fijn dat je makkelijk kan communiceren, ook al ben je ver weg.
Rond half negen aan het ontbijt wat vrij uitgebreid is. Lekker omeletje, koffie en brood. Marcel, de controller uit Den Haag zit ook aan mijn tafel en we kletsen wat bij. Zijn zoontjes zitten op Quick in de Bosjes van Pex, wel lachen hoor, iemand die in je oude buurtje woont.
Om 11:00 uur zitten we gezamenlijk met gehele groep. Er is een moeder met dochter bijgekomen. Deze zijn via Nairobi gevlogen. Moeders komt Breda en dochter uit Den Bosch. Vanavond arriveert de laatste deelnemer. We lopen met de gids naar de informatie, waar we uitgelegd krijgen hoe de trekking in zijn werk gaat en wat de weetjes zijn. Het wordt afgeraden malaria pillen te slikken onderweg. Ik was al begonnen dus neem me voor morgenochtend er nog 1 te nemen en dan 5 dagen niet. Het beïnvloed blijkbaar ook de zuurstof opname. Na de “lezing”, kwam de gids bij een ieder de uitrusting controleren, bij mij was overal aan gedacht en geen opmerkingen, behalve over mijn matje. Blijkbaar krijgen we een matje van hun, terwijl in de brochure je het moest huren, evenals stokken, slaapzak en camaches. Ik heb natuurlijk zelf alles bij me. De thuisblijf zak blijft behoorlijk gevuld. Volgens de gids wordt het niet zo heel koud boven. Ik had gelezen -15, maar hij beweerde dat het meeviel, tenzij het hard waaide.
Met Marcel afgesproken om lopend naar Arusha te gaan. Aangezien het lunchtijd was gingen weer eerst ff lunchen. Dat duurde ff wat langer daar de bediening inderdaad “pogo pogo” is. Eenmaal uit de poort blijkt dat we toch wel een bekijks hebben. Alle busjes en taxi’s stoppen en toeteren om een paar dollar te verdienen. Helaas we gaan lopend. Het dagelijks leven is zoals in veel Afrikaanse en Aziatische landen buiten. Milieu wordt niet echt gewaardeerd, want overal zie je rotzooi. Het is zwaar bewolkt, dus ik heb nog steeds mijn bergje niet gezien. Na een dik uur gelopen te hebben arriveren bij de eerst tekeningen van de stad. Naast een centraal plein ligt een voetbalveld waar een wedstrijd plaatsvindt. Heel officieel met scheidsrechter en publiek. Er mist alleen gras. Na een fotootje liepen we door de stad. Er kwamen 2 gasten bij ons lopen en starten een gesprek. Het was een porter(drager) en een vriend. Ze deden aardig en geduldig en liepen met ons mee onder het motto “Engels leren op straat”. We liepen de stad door en kwamen bij een markt. Aangezien alleen groente werd verkocht en het wel erg lokaal was wilden we verder. Aangezien we dorstig waren brachten ze ons naar de Kilimanjaro bar, wat door Masai gerund werd. Hier zitten allemaal drager en mensen die de beklimmingen doen. Wij dachten toeristen, maar die heb ik heel de stad niet gezien. Na een drankje gaven we aan dat we terug gingen. Ze konden wel een taxi regelen, maar voordat wilde de andere jongen zijn kunst laten zien. Aha, daar kwam de aap uit de mouw, toch niet geheel onafhankelijk. Na het zien van zijn kunst kocht een schilderij uit medelijden. Ik zei als hij vervoer regelde voor 20.000 Shilling we met hen meegingen. Na een heel eind gelopen te hebben, kwamen we bij zijn “coffin”, we maakte er grappen over, want de porter was wel grappig. Ze brachten ons inderdaad keurig naar Lodge en we rekende met ze af. Ze waren uiteraard heel blij en we kregen nog een hugh. Eenmaal in de lodge gingen we naar de kamers om weer te ralaxen en spreken om 19:00 uur af om te dineren.