trekkingsdag 1 Machame ingang Park kilimanjaro

Trekkingsdag 1- 13-juni 2017
Om 06:50 uur opgestaan en klaar gemaakt voor het ontbijt. Ik loop van mijn lodge richting eetzaal/receptie. De deelnemers komen ook langzaam binnen. Na het ontbijt is het tanden poetsen en de bagage richting receptie brengen en afrekenen. Ik heb 3 pack’s namelijk een dagrugzak om mee te wandelen met camelbag en een Sigg veldfles en allerlei andere dingen als energie bars rugkleding, toiletpapier etc. De andere rugzak is voor op de berg, daar zit verschoning in toilettas en warme kleding voor op hoogte. De derde tas blijft achter bij de reisorganisatie “Easy Travel”, daar zitten de kleren voor de rest van de safari en Zanzibar trip, mijn laptop en andere zaken, die ik nu niet nodig heb. Als om 08:00 uur iedereen klaar is maken we kennis met de zevende deelnemer Pepe Jorge Martin, of wel Pepe. Hij komt uit de stad Barcelona en spreekt gelukkig goed Engels. De spullen worden ingeladen en ik Facetime nog even met thuis, want de komende week op de berg is het nog maar de vraag of we kunnen communiceren. Ik stel ook ff de groep voor aan het thuisfront;
Deelnemers: Sanne en Robin(stelletje), Mechteld en Carla (moeder en dochter), Marcel(uit Den Haag) en Pepe.
Rangers: Albert, James en 42(hij heeft een moeilijke naam en lijkt op Fourtytwo)
Om 08:30 uur rijden we weg van de lodge, via Anrusha langs het vliegveld richting Machame ingang van Kilimanjaro. In de bus zitten ook al een aantal porters. Wel gezellig hebben die gasten het onderling. Na 1,5 uur rijden houden we een laatste stop voor de noodzakelijk inkopen. Ik koop alleen een cola zero, want ik heb alles. Als we dan eenmaal weer onderweg zijn zien we ook een andere berg Mount Meru, die we de komende weken wel vaker gaan zien vanaf de Kili. De rit is wel leuk omdat je soms door plaatjes rijd waar al het straatleven zichtbaar is. School gaande kinderen in tenue en allerlei shopjes. De natuur is afwisselend met maisvelden, bananenvelden en andere gewassen en zelfs zonnebloemen. Ook veel natuur en riviertjes, waar nu nog water in staat, daar het net regenseizoen is geweest. Rond elven gaan we van de doorgaande weg af en hobbelen de laatste kilometers naar de ingang van het park. Hier zie een veel meer verwilderde natuur. Ik heb er zin in. Als we op de parkeerplaats van het park komen, blijken we niet alleen te zijn. Vele dragers en deelnemers staan al klaar. Er lopen hier en daar ook apen rond, dus je moet goed op je spullen passen. Bij de receptie van het park moeten we ons inschrijven met paspoort, dit zou een dagelijkse routine worden per camping. De deelnemers worden in een wachtruimte “gedumpt”, om daar water in de camelbags te doen en het lunchpakketje in je rugzak. Alle spullen van de bus moeten verdeeld worden onder de dragers en daarna gewogen. Dit duurt wel even, want je hebt het over tenten, voeding voor 7 dagen en allerlei spullen. Blijkbaar moet er voor elke kilo die de berg op gaat betaald worden, dus dat neemt veel tijd in beslag, naast het feit dat we in de rij staan. Om 13:15 uur gaan we dan uiteindelijk van start. Het tempo is langzaam (pole Pole), we maken onze eerste groepsfoto, bij het bord van het Kilimanjaro park. We lopen in een mooi groen regenwoud en het is droog. Het is prima loopweer en ik loop in een korte broek met shirtje. In het regenwoud is het wel drukkend door de hoge vochtigheidsgraad. Al gauw raak je bezweet. De begroeiing doet me denken aan Nieuw Zeeland en Argentinië, waar ook in de diepe regenwouden van die lange slierten mos hangen. Ze werden toen “baard” genoemd. Ik heb van de rangers niet echt begrepen hoe het hier genoemd wordt. We stijgen behoorlijk en ondanks het rustige tempo ervaren de meesten het als pittig. Na een uurtje hoeden we rust en eten het lunchpakket op. In mijn Camelbag heb ik ORS in het water gedaan, opdat ik genoeg zout binnenkrijg. In mijn Sigg Bidon heb ik water met een oplostablet vitaminen. Uiteraard is het belangrijk om goed te drinken, daar je veel zweet en dadelijk ook op hoogte komt. Dan moet je meer drinken dan je gewend bent. Onderweg staan er toilethuisjes. Een houten hok met twee voetstappen en een gat. De rangers hebben als standaard grap dat als je naar de WC moet, dat je dan weg moet voor een “message”. En dat deze huisjes internetcafe’s zijn. Als je onderweg door porters wordt gepasseerd dan is het gebruikelijk om “Jambo Jambo”te zeggen. Het betekent “hoi”. In later stadium leren we het Kilimanjaro lied waar Jambo Jambo and Kulumacha en dergelijk voorkomen. Net zoals in de Lion King. De wandeling gaat Pole Pole door. Ik trek dit lage tempo niet echt en ga toch voorruit. Ik wacht soms wel 10 minuten om weer samen op te trekken. Na vele stops in het mooie regenwoud komen we uiteindelijk na behoorlijk geklommen te zijn op onze eerste kamp aan, waar we een groepsfoto maken bij het bord. Vervolgens inchecken bij de beheerder. Na het inchecken worden we naar de tenten. Ik krijg een tent voor mij alleen en mijn personal assistent neemt mij dagrugzakje over en begeleid me naar mijn tent. Is wel lekker zo’n tentje alleen waar je je spullen uit je rugzak kan laten en je matje en slaapzak kan neerleggen zoals je wilt. Na het wassen met een kommetje water en omkleden, worden we verwacht in de fourage tent. Thee en popcorn staat klaar, dit zal een dagelijkse kost zijn, na de wandeling. We krijgen van de rangers een lezing over wat we kunnen verwachten en hoe de route morgen gaat zijn en wat je moet meenemen/aantrekken. Er wordt aangeven dat Pole pole echt belangrijk is en daarnaast het groepsbelang een belangrijk onderdeel is om gezamenlijk het doel te bereiken. Ik knoop dat in mijn oren en zal morgen mijn leven beteren. Het eten wordt vervolgens geserveerd. Soep en aansluitend aardappels, sla en visfilet. Helemaal niet verkeerd. 1 ranger in dit geval 42 blijft bij ons mee-eten. Achteraf zal dat elke dag gebeuren, puur om te kijken of iedereen goed eet. 1 van de punten bij hoogte ziekte is dat je je eetlust verliest namelijk. Na eten krijgen we nog thee en worden we gecontroleerd op hartslag en zuurstof gehalte van het bloed. Ook hier geldt als je bloed onder de 60% zuurstof bevat mag je niet verder. In dit geval was alles goed. Om 20:30 uur gaan we onder een prachtige sterrenhemel naar bed. Door het vele drinken moest ik er wel 2 keer uit om te plassen, maar dat was niet erg met zo’n uitzicht. Uiteindelijk lekker gelegen in mijn leger slaapzak en meer geslapen dan in het hotel.