trekkingsdag 4 Barranco kamp - Karanga camp

Trekkingsdag 4- 16-juni 2017
Na het telefoontje met het thuisfront konden we gaan eten en ons opmaken voor de tocht naar/op de muur. We vertrekken om 09:15 uur en de zon was alweer boven de Kili uitgekomen. We daalden eerst af om na de rivier oversteek weer te gaan klimmen. De Wall is een begrip op de Kili en dat is terecht. Het tempo ligt laag en je hebt je handen en voeten nodig om omhoog te komen. Daardoor krijg ik mijn ademhaling niet erg goed onder controle. Het is zwaar maar geeft wel voldoening en is weer eens wat anders dan wandelen. Het uitzicht is fantastisch van hier. En wederom boffen we met het weer. Na een uur zitten we op dezelfde hoogte als het kamp waar we de vorige nacht geslapen hadden. Na nog een uur klimmem klauteren en lopen komen we op de westkant van de Kilimanjaro uit. Je kan vanaf hier de gletsjers zien. Het is een mooie plek en je kan alle kanten op kijken. De vergezichten zijn bijzonder. We zitten op 4600 meter en ik heb goed bereik. Dus verstuur ik enkele whats appjes en foto’s. De rust die we hier krijgen is relatief kort, wat ik jammer vind. We maken ons weer klaar om af te dalen. Mijn wandelstok is professorisch gemaakt, maar heb er wel profijt van daar ik dan deels mijn knie kan ontlasten en meer evenwicht heb. De sfeer in het team is goed en iedereen is redelijk fit, behalve Mechteld en ik. Gisteren zaten Carla en Marcel er helemaal doorheen, maar die zijn zichtbaar opgeknapt. Wel grappig hoe snel je weer beter kan voelen. Ik begin me ook wel wat beter te voelen en durf het aan om power repen naar binnen te werken. Als we eenmaal op bepaalde hoogte zijn, zien we het kamp liggen. Dat is een beetje verneukeratief, daar we eerst moeten afdalen en dan een beekje moeten oversteken en vervolgens omhoog moeten klimmen/lopen. We houden even stil om wat lagen uit trekken, daar het weer warm is en er nog wat inspanning nodig is om verder te gaan. Als we afdaling voltooid hebben zien we pas echt hoe stijl we weer naar boven moeten lopen. We praten elkaar moed in en na een uur komen we bij het kamp aan. Het ritueel wordt weer ingezet en het geeft wel een kick om iedereen te feliciteren met de behaalde prestatie. De foto wordt gemaakt en na de inschrijving(registratie) worden we weer door de crew verwelkomd. Na ff de handen gewassen te hebben en een trui aangetrokken, gaan we uitgebreid lunchen. Het is dan ongeveer 14:30 uur. Wat is het toch heerlijk om zo verwend te worden en je alleen hoeft te richten op het lopen. Het team is goed op elkaar ingespeeld en ik vind dat alles heel georganiseerd is. De vriendelijkheid en attentheid van de mensen maakt het geheel compleet. We eten kip, banaan en aardappels met saus en er is ook lekkere sla. Hoe ze het doen en vers houden is me een raadsel. Na de the en water gaat iedereen ff naar de ten om zich op te frissen en lekker te luieren op je bed. Na 2 uur worden verwacht in de mess tent voor de briefing. 42 verteld ons hoe je vroeger als man binnen de Masai gevormd werd. Of je overleefde dat en was sterk, of je liet het leven, omdat je toch niet sterk genoeg was. Aansluitend werd er uiteen gezet wat we de volgende dag gingen doen. Toen alles verteld was kregen we nog een half uur vrij, die ik wilden benutten op de toilet. Echter was die bezet, dus probeerde ik het thuisfront te bellen. Prompt als ik bereik heb verlaat iemand het toilet. Al bellend ga ik het hok binnen. Een beetje raar gesprek op zo’n stink hok waar je uit moet kijken dat je niets in het gat laat vallen. Echter het is toch altijd fijn als je elkaar kan spreken. Floor had inmiddels 2 tentamens gehad en had daar een redelijk gevoel over en Juna ging de laatste dag van de 4-daagse lopen. Om 19:00 uur gingen we eten en op tijd naar bed. Echt goed slaap je niet, maar je lichaam heeft gewoon rust nodig dus als je maar ligt is het al goed. De tent is vochtig en klam van de regen. Als ik om 00:00 uur op sta om te plassen, is het weer strak blauw met sterren. Wat een prachtig gezicht is dat toch. Ik geniet er even van en probeer nog wat slaap te pakken.