fox glacier

Ik probeer het thuisfront, maar die liggen waarschijnlijk nog op 1 oor. Als we net klaar staan voor vertrek krijg ik signaal van thuis. Ik skype hen en we hebben even contact. Het is toch ongelofelijk dat je overal in de wereld contact kan hebben met het thuisfront, foto’s kan oploaden, Faceboken etc. Na een kort contact en Juna succes gewenst te hebben met haar korfbal wedstrijd gaan we Fox glacier town in. 1 straat met wat hotels en cafe’s en restaurants. We belanden in cafe waar de mannen biefstuk nemen en ik spare ribs. Morgen nemen we namelijk het andere tentje met pizza. Om 22:30 uur lig ik in mijn bed en kan ik een lange nacht maken om de Hike fit te lopen. Ik slaap inderdaad goed en wordt rond 07:15 uur wakker. Ik wacht ff totdat ik geluid van de boys hoor en speel ff candy crush. Om 08:00 uur nuttigen we ontbijt, douche en rugzak klaar maken voor de hike. Vannacht heeft het flink geregend, maar de weergoden zijn ons gezind, want het is nu droog. Er hangt wel spannende bewolking, maar het weerbericht was gelukkig redelijk tot 18:00 uur. Onze cycloon Lussie, gaat ons gelukkig niet dwars zitten. Echter in Pahia waar we 2 weken geleden waren, heeft ze echt behoorlijk huis gehouden. We hebben wederom mazzel. We lopen richting het booking office. Het blijft spannend, maar we worden in een groep ingedeeld. Vlak daarna begint de briefing over stijgijzers, schoenen, kleding etc etc. Ik heb mijn eigen spullen behalve de stijgijzers. De mannen nemen schoenen, sokken, regenbroek, en jas, muts en zelfs handschoenen. De rugzak hoeven ze niet. En uiteraard de stijgijzers ook wel “crampons” genoemd moet iedereen mee natuurlijk. Nog wat veiligheidsinstructies en dan gaan we met de bus op weg. Na 15 minuten zijn we bij onze droppingspunt. We worden gesplitst in 2 groepen van 12 mensen. Wij hebben de spontane reisleider uit Zweden, Jess genaamd. Ze werkt al een paar jaar hier en heeft de nodige ervaring. Ze verteld over de glacier, dat die de laatste jaren behoorlijk omhoog geklommen is. Met andere woorden kleiner wordt. Slecht teken. Maar goed we wandelen en mogen hier en daar een foto maken. Aangezien het nog wel gevaarlijk is met vallende stenen moeten we op sommigen punten snel doorlopen en bij elkaar blijven. Na een uur lopen komen we op het punt waar we op de gletsjer mogen. Uiteraard moeten eerst de stijgijzers onder om verder te kunnen. De instructie was heel duidelijk geweest, maar in praktijk lopen er toch wat mensen ermee te “kloten”, ze checkt iedereen, daarna kunnen we van start. We volgen onze leider die met een pikhouweel zelfs hier en daar het pad wat vergemakkelijkte. Deze luxe hadden we in Patagonia niet, maar wordt uiteraard op prijs gesteld. De gletsjer is hier nog heel erg vies bedekt met stenen en is zeker niet wit, maar eerder bruin/grijs. We krijgen hier en daar wat kloven te zien met blauwe gloed. Het wordt steeds leuker. Af en toe wat watervalletjes in de gletsjer zelf. Het is gewoon warm. Af en toe blaast er een soort föhn over. We lopen zowel omhoog als af en toe naar rechts van de gletsjer. Met stijgijzers kan je best heel steile stukken pakken, maar we lopen redelijk gematigd, dit vanwege veiligheid. Er zijn natuurlijk allerlei soorten typen. Voor een guide is dat natuurlijk moeilijk om de een wat spannendere dingen te geven dan een ander. Toch voelt ze de groep goed aan en vindt het heel leuk dat wij drie Robert’s zijn die in de ICT werken. Makkelijk sturen natuurlijk. We lopen samen op en spreken over haar trek’s en wat ze dadelijk gaat doen. Ze twijfelt over Alaska. En ze moet naar een trouwerij van haar beste vriendin in Zweden. Wederom gaan we een soort kloof in, het water druipt op je en is natuurlijk ijskoud. Er worden weer wat foto’s geschoten. Nu komen we op een stuk van de gletsjer waar ze weinig voorbereiding treft. Dat betekent dat je je steig ijzers goed stevig in het ijs moet zetten bij elke stap. Het wordt nu uitdagender en de kleuren worden langzaam lichtblauw. Ondanks dat liggen er nog wel stenen op de gletsjer. Als we eenmaal hoog zijn, is het tijd voor de lunch. Je merkt als je gaat zitten dat het toch wel koud is. Ik trek een laagje extra aan en doe mijn muts op. Na een half uur gaan we weer verder. Hoe hoger we komen hoe kouder. Het begint te regen, ik trek mijn regen pak aan. En we staan stil bij een kloof. Jess slaat een paar grote blokken weg zodat die niet op ons kunnen vallen en maakt een route. Het is fantastisch om tussen die ijsmassa heen te lopen. De foto’s spreken voor zich. Enkele foto’s staan al op Facebook. We lopen weer verder en komen bij een soort grot. We moeten weer ff wachten, want ze moet een afdaal touw plaatsen en doet het voor. Het is een soort tunnel naar beneden en geeft qua kleur perfect weer hoe mooi blauw de ijsklomp, waar we doorheen afdalen, is. Deze actie duurt ff, want alle mensen moeten dit evenement doen. Na deze beleving zetten we langzaam koers terug. Dat betekent wederom goed de voeten plaatsen. Je kunt best schuin naar beneden staan met je ijzers onder. We zien een groep rescue mensen, die aan het oefenen zijn. Menig foto wordt gemaakt. De afdaling gaat voorspoedig en al gauw naderen we de andere groep waarmee we de bus hebben gedeeld. Op de verzamelplaats moeten we onze crampons af doen en lopen naar het publieke wandelpad. Het duurt nog een half uur voordat we weer bij de parkeerplaats zijn. We hebben weer mazzel met het weer gehad, want het is grotendeels van de dag droog geweest. We wachten op de bus en als die er is, gaan we tevreden zitten. We zijn van 10:00 uur tot 16:00 uur zoet geweest met lopen. Eenmaal terug bij de Fox glacier organisatie, kon iedereen zijn geleende spullen terug geven. Wij bedanken onze gids en geven haar 20 Dollar uit onze pot. Ze heeft het fantastisch gedaan en was blij met onze fooi. Als we naar buiten komen staat Claudine er en wil weten hoe we het gehad hebben. Uiteraard zijn we enthousiast en laten dat weten. Ze vraagt of het heel vermoeiend was en we zeiden dat het mee viel. Gelijk daarop zegt ze dat de wandeling van morgen niet doorgaat en die kunnen jullie nu ff doen. Ik ben best moe en reageer niet. Ik wacht op de reacties van de boys. Niemand is erg enthousiast, maar we laten ons er toch toe verleiden. We lopen naar ons appartement en hebben 10 minuten, voordat de bus vertrekt. Na wat spullen achter gelaten te hebben in het appartement, stappen we met z’n vieren in de bus. We rijden 10 minuten en komen bij het meer aan. Het meer heet Madison en staat bekend om de reflectie van de bergen op het meer. Als we daar aankomen staan anderen van onze groep al klaar om opgepikt te worden. Het is een wandeling van 70 minuten. Om 16:50 uur starten wij onze hike in een behoorlijk tempo. Veel praten we niet, want iedereen is wel moe. Als er koeien staan maken we ook de boe geluiden en maken weer wat grappen. We zetten koers naar het eerste uitzichtpunt en maken er foto’s. Vervolgens maken we weer vaart. Het is vreemd genoeg weer warm en we lopen in een shirtje. De dreiging van regen is groot, maar we houden het droog. Als we na 30 minuten op het “reflection island” staan is het toch wel een mooi gezicht om de bergen, waaronder de zojuist beklommen fox glacier, in het water gereflecteerd te zien. Ook hier schieten we wat plaatjes. Daarna zetten we koers naar het eindpunt. We hebben ons een biertje beloofd, maar dan moeten we wel doorstappen, want Dirk, onze chauffeur, komt ons om 18:00 uur ophalen. Aangezien we inderdaad een behoorlijk tempo hadden gelopen, waren we binnen het uur weer terug en namen onze wel verdiende vocht. Precies om 18:00 uur hadden we onze pilsjes op en verscheen de bus. We zeggen Dirk gedag en stappen in om weer terug naar het appartement te gaan. Daar kunnen we dan relaxen en ons verschonen. We spreken met Robert af dat we om 20:00 uur richting de pizza-tent gaan. Ik maak een start met het verslag, onder genot van een Syrah wijntje. We hebben muziek uit de 60 tigger jaren op. Onze buren en Claudine komen binnen. En we delen de ervaringen uit. Tevens leg ik uit hoe skydiven werkt, want verschillende mensen willen een tandem doen als we in Queenstown zijn. Na een kwartiertje pak ik mijn douchespullen en ga douchen. Als ik klaar ben is de rust in ons appartement weer gekeerd. En kan Robbert ook douchen. Nog ff wat foto’s bekeken en contact met het thuisfront. Juna heeft haar kinderfeestje vandaag, vandaar dat ze zo vroeg op waren. Ze waren blij voor me dat de glaciertocht was doorgegaan. Om 20:05 uur vertrekken we naar de pizza-tent. Het regent behoorlijk en we beseffen dat we ontzettend geluk hebben gehad. De wolken hangen heel laag in het dorp en er is geen berg te zien. Ik maak er foto’s van. Eenmaal aangekomen bij de pizza-tent zitten de dames, Ria, Nelleke, Maagda, Emma, Gea en Alice daar ook te eten. Ze zijn luidruchtig, want hebben ook een bijzondere dag gehad. Ze zijn namelijk met de heli op de gletsjers geweest. Na het eten gaan we weer door de regen naar het appartement en om 22:15 uur lig ik voldaan en vermoeid in bed. Ik slaap goed tot 01:15 uur, daar ik buikkrampen heb. Tevens is het bloedheet in de kamer. Uiteindelijk kom ik na veel draaien wel weer in slaap en wordt om 06:24 uur gewekt door mijn wekker. Vandaag is een reisdag dus lekker uitrusten. Ik maak mijn ontbijt, douche en pak mijn spullen. Heb nog ff contact met het thuisfront, want het is zondagavond. Juna’s feestje was leuk geweest en ze was flink verwend. Na het gesprek nog ff Facebook gecheckt. Ado had weer gewonnen en staat nu wat steviger op de 13de plek. De uitslag van de formule 1 in Australie is me niet helemaal duidelijk, want Red Bull had diskwalificaties. Hamilton stond bij vertrek op pole, maar ik kan niet uit nieuw vernemen of hij gewonnen heeft. Vettel in ieder geval niet. Het is tijd om te vertrekken dus ga in de bus. Om 07:32 uur rijdt de bus weg. Ik ga nog wat dommelen en 2 uur later hebben we een stop in een bezoekerscentrum in Haast. Dit is een soort van “staatsbosbeheer” bezoekerscentrum en heeft ook een winkel. Ik zie een paar leuke oorbellen en koop die. We lopen door het bezoekerscentrum en na een kwartier zitten we weer in de bus. Ik pak mijn laptop en maak mijn verslag up to date. Daarna bekijk ik de foto’s. Na een tijdje weer in de bus, hebben we rond 11:00 uur een koffiebreak, het regent en we gaan dus snel naar binnen. Wanneer we na een half uur vertrekken is de zon er ook bij gekomen en doet er zich een mooie regenboog voor. Snel ff een kiekje maken en de bus in. Na een kwartiertje stoppen we weer bij een mooie uitkijkpost, waar vroeger twee gletsjers te samen kwamen, deze plek heet “the Neck”. Nu zijn er twee meren, namelijk Wanaka en Hawea. Even later doen we nog een foto-stop bij het meer Hawea, waar er een mooie lichtval is op het meer. Paar panorama’s foto’s gemaakt. We rijden weer door en komen langs een gebied waar een vliegveld is en waar een Engels man een herten range heeft op gezet, waar je ze mag schieten vanuit een heli. Dit heeft een hele geschiedenis, maar het komt er op neer dat vroeger de herten ongewenst waren, omdat ze de vegetatie onder de bomen weg eten. Nu leven de meesten herten in gevangenschap. Zo’n 1,8 miljoen in NZ. Het weer is aan het omslaan en als we bij een fruitteler en stop hebben is het bloed heet. Vers fruit ligt goed gesorteerd uitgestald en de meesten kopen wat. In de tuin maak ik wat foto’s van dalia’s. We stappen weer in de bus en rijden richting Queenstown. Vreemd genoeg trekt het toch weer dicht met bewolking. We rijden langs een rivier waar vroeger veel goud gewonnen werd en zien de huisjes en holen, waar de “golddiggers”, in leefde. Nu is er nog een museum, maar verder niet. Ook passeren we een brug over de rivier waar de eerste Bungy jump ter wereld is ontstaan. Hier kan je nu nog een waterdip maken. Ik kan niet in de verleiding komen, want we rijden er voorbij. Inmiddels is het half 3 en we naderen Queenstown, namelijk het voorstadje Frankton. Vervolgens komen we bij het meer van Queenstown en de stad. Duidelijk heel toeristisch, maar helaas regent het en gaat de hike niet door voor vandaag. Dus het wordt door de stad struinen. Vind ik persoonlijk niet heel erg. We zitten in een soort van Youth Hostel. Veel backpackers en een beetje buiten het dorp. Wel vlak bij de ski-lift. Jaja ’s-Winters is het hier een ski-oord. Ik koop een internet-pas en verstuur mijn verslag en upload nog wat foto’s.