Milford Sound en reisdag

Milford Sound
Om 06:00 uur gaat de wekker, 5 uur slaap op vakantie, jaja reizen noemen ze dat! Koffie zetten, broodje smeren, yoghurt eten en douchen. Tas klaar maken en ff skypen met thuis. 07:00 uur in de bus om bij te maffen. De bus is helemaal versierd, want Kim is jarig. Er wordt gezongen en enkele kadootjes worden gegeven. Zo ook ons mooie slipje met Kiwi. Na anderhalf uur rust, hebben we een fotoshoot bij de mirror lakes. De benaming lijkt me duidelijk. In dit meer kan je de bergen gespiegeld in het meer zien. Er is nog laag hangende bewolking, die een mooi contrast geven. Na een kwartier de benen gestrrekt te hebben vervolgen we onze weg. Vlak daarna stoppen we weer om wat foto’s van de bergen en het massief te maken. De eerste sneeuw wordt zichtbaar. Het is wel indrukwekkend hoe hoog de bergen zijn. 10.00 jaar geleden was dit allemaal gletsjer. Na enkele minuten gaan we weer verder om na de tunnel er weer uit te mogen om een wandeling te maken. Op de parkeerplaats zien we een papagaaisoort, die beschermd is. Het is een tamme vogel, die continu op auto’s zit. Hij haalt het vocht uit de richels van de auto’s. Ook maakt hij schade op een auto, door de antenne om te buigen en met de ruitenwissers te spelen. We lopen het park “the Chasm” in. Een groen park met een bekende begroeiing van mos, varens en tropische bomen. Op een gegeven moment horen we het geweld van de waterval. Deze moet natuurlijk wel ff vastgelegd worden. Het is opvallend dat je op een gegeven moment toch verzadigd raakt van sommigen beelden. Het zou dadelijk gelukkig wel anders worden als we op de boot zitten. We zetten onze trip voort naar de haven, waar we rond 10:10 uur aankomen. Ook hier weer wat foto’s van dit indrukwekkende landschap. De fjorden van Milford bestaan uit 14 bergen. We staan in het haventje en zien veel boten, maar ook op het vliegveldje wat er naast ligt is heel veel verkeer gaande. Helikopters vliegen af en aan, zo ook met kleine vliegtuigen. Aangezien we om 10:30 uur met de boot vertrekken is het handig te boarden, zodat we een plekje op het dek kunnen bemachtigen. Als we in de rij staan en gecontroleerd zijn, wordt er ook nog een foto van je gemaakt. We gaan aan boord en lopen door de verschillende compartimenten naar het voordek. We settelen ons en wachten tot de boot vertrekt. Het is nog fris, maar het zonnetje komt door. We hebben weer mazzel met het weer en zien al wat prachtige watervallen. Het mooie is dat gisteren en vannacht het flink geregend heeft en dus de watervallen genoeg water hebben om te verwerken. Dat geeft met een zon erop ook prachtige regenboog effecten. Uiteraard wordt dat op allerlei manieren vastgelegd. Het uitzoeken van foto’s wordt weer een hels karwij. Ook de schaduw effecten, die de hoge bergen creëren met de zonnestralen geeft een pittoresk beeld. We zijn nog geen kwartier onderweg of we worden getrakteerd met een bezoek van ongeveer 25 dolfijnen. Ik maak filmpjes en ben verbaasd hoe dicht we erop staan. De beesten zijn nieuwsgierig en willen graag met de boot me zwemmen. Het is lastig om met je Iphone te filmen, waar anderen staan te dringen om ook foto’s en film te maken. 1 keer een flinke stoot en je Iphone ligt in de zee. Gelukkig gaat het allemaal goed en zijn mijn foto’s en films van redelijke kwaliteit. Deze staan inmiddels op Facebook. We vervolgen onze tocht en zien een dubbele fontein, deze wordt uiteraard uit alle hoeken bekeken en gefotografeerd. Je krijgt nu een goede indruk hoe het er ongeveer in Noorwegen ook uit moet zien. Even verderop liggen er zeeleeuwen op een stenen plateau. Het is lastig om ze goed te zien, daar ze een goede schutkleur hebben. Wel leuk dat we alweer in een zeer korte tijd allerlei dieren zien. Na een uur varen we bijna het fjord uit naar open zee. De zeilen worden gehesen en de golven neem qua grote toe. Hier en daar moet je je echt wel even vasthouden. Machtig hoe je met dit weer op zee kunt zijn en mooie vergezichten hebt. Ik voel me vereerd dat we dit op deze manier zo kunnen meemaken. Na een tijdje op de Tasman Oceaan gevaren te hebben gaan we weer terug het fjord in. Het blijft genieten tussen de bergwanden en vele watervallen. Nu varen we aan de linkerkant terug. Boten die later zijn vertrokken, zijn ook eerder terug gegaan, omdat wij naar open zee zijn gegaan. Deze boten varen nu voor ons. Als er iets bijzonders aan komt zien we dat dus tijdig gebeuren. Wederom komen we aan deze kant zeeleeuwen tegen en velen watervallen. Als we weer vlak bij de haven zijn worden we weer verwelkomd door dolfijnen. Deze keer zijn ze vrij snel vertrokken, want er is natuurlijk al veel afleiding geweest voor ze. Na een kwartier leggen we weer aan in de haven. Al met al een bijzondere ervaring, die toch wel met de vulkanentocht in Rotuora tot de nummers 1 en 2 behoren. We lopen naar de bus en zien in de terminal een uitleg over de zandvliegen. Deze irritante vliegen pesten ons al geruime tijd en zijn erger dan muggen. Ik heb inmiddels een 20 tal beten en bulten van de beesten. De vraag die ja altijd stelt is waarom die beesten niet gewoon wat bloed stelen zonder die gif in te spuiten. Maar goed het is niet anders. Deet werkt niet erg effectief tegen deze beesten. We lopen naar de bus en aanvaarden de terugreis. Na de tunnel hebben we even een fotostop. We staan wederom tussen een hoge massief van bergen. De sneeuw in contrast met zon en felle blauwe luchten is mooi om te zien. Als we onze weg vervolgen vertel Claudine over de pittige, maar mooi trekking, die we zo kunnen gaan lopen. De meesten van ons willen dit wel gaan doen. De anderen worden afgezet bij het meer om daar wat rond te keuvelen. Zodra wij om 14:05 uur aankomen bij de “routeburn track”, gaan we aan de haal. Aangezien het warm is loop ik in een shirtje naar boven. Johan, Robert, Robbert en Henry volgen mij de anderen lopen in een rustiger tempo. De vegetatie is dicht begroeid met varens, palmen, mossen etc. De start is goed te doen. Als we weer bij een waterval komen en deze passeren, begint het pittiger te worden. Het luie zweet begint weer uit de poriën te komen. Aangezien ik met mijn camelbag loop kan ik vaak genoeg drinken. Het smalle paadje wordt steeds steiler en moeilijker te belopen. Tevens komen er veel met name Aziaten terug van de Track. Als we een 3 kwartier aan het klimmen zijn las ik ff een rust in, bij de afslag naar een hut. Als we weer met z’n 5’n zijn en uitgerust zetten we de laatste pittige klim in. Ik loop gelukkig wel lekker, maar maak me zorgen over de terugtocht. Dit vanwege het feit dat mijn knieën niet meer zo geweldig mee werken. Goed dat is voor latere zorg. We rammen nog even in de volle zon door, want de begroeiing is opgehouden. Als we eenmaal boven aankomen zijn er inderdaad mooie vergezichten die volledig 360 graden zijn. Uiteraard maken we wat foto’s en genieten van de omgeving. Kim komt ook boven en we zingen weer een verjaardagsliedje. Henry blijft bij Kim. Er loopt nog een soort rondwandeling, die wij ook aanvaarden. Hier en daar een kiekje en we gaan weer verder. Hier is ook weer een aparte vegetatie. Meertjes en heel veel mos. In de spaarzame bomen zitten ook een aparte bruine mossoort. We leggen dat ook vast en aanvaarden de terugtocht. Dit gaat helaas wat minder. Ik probeer mijn knieën zo min mogelijk zwaar te belasten en maak dus hele kleine pasjes. Hier en daar veranderd dat in een draf. Af en toe een pijnstoot, maar het gaat redelijk. Ik overweeg paracetamol te nemen, maar doe dat toch maar niet. Het steile stuk is afgehandeld als we weer bij de afslag komen van het hutje. Nu doorstomen met gepaste snelheid. We passeren opgaande lopers. Soms wordt gevraagd of het zwaar is. We zeggen dat het mee valt. Nog een half uur en dan zijn we beneden. We zijn als eerste de bus is er ook nog niet. Na enkele minuten komt de bus. We hebben de tocht in 9 kwartier volbracht. Is een goede tijd. Langzaam druppelen de mensen binnen. Om 5 uur vertrekken we richting hotel. Voldaan van deze dag komen we in het hotel aan. Heerlijk om ff op mezelf te zijn en te internetten. Op mijn computer werkte het in eerste instantie niet. Nadat ik een vast IP-adres had ingesteld deed hij het wel en kon mijn verslag versturen. Tevens de dolfijnfilmpjes op Facebook gezet. Ook ff naar huis geskyped. Aangezien we gezamenlijk moeten eten voor Kim’s verjaardag, hebben we niet veel tijd om eigen dingen te doen. 19:15 uur vertrekken we met de bus naar het restaurant “the Ranch”. Eenmaal daar aangekomen worden we bediend door een paar schone dames, waar we van gecharmeerd zijn. Het eten wordt besteld. Het is gezellig en er worden voorbereidingen getroffen voor live muziek. Als het toetje komt wordt Kim nogmaals in de bloemetjes gezet. Vlak daarna begon de band en ook die begon met een verjaardagsliedje. De band is niet veel soeps, maar de meesten gaan dansen. Als de eerste mensen huiswaarts gaan, stel ik de mannen voor om beneden in de bar nog een afzakkertje te pakken. Vlak daarna kwamen alle mensen van de Sadawee groep naar beneden om af te rekenen. Ik drink een Margarita en praat nog ff met de barvrouw. Als we onze drankjes op hebben worden we door de eigenaar naar het hotel gebracht. Om rond 00:00 uur ga ik slapen.
Reisdag richting Cattlins
Om 06:00 uur gaat de wekker. Ik heb licht geslapen, want mijn bed stond naast de koelkast die telkens aan sloeg. Ik werd daar meerdere keren wakker van. Ik zet koffie, maak broodjes en eet yoghurt. Ik probeer contact te leggen met het thuisfront, maar krijg alleen Floor ff in de What’sup. Ze moet nog leren en ze gaan eten bij de buren. Na gedoucht te hebben en mijn tas gepakt, loop ik naar de bus en leg mijn tas er in. We kijken naar de sterrenhemel en het wordt weer een prachtige dag. Om klokslag 07:00 uur rijden we weg. Ff rusten en dommelen. Om 7:50 uur hebben we onze eerste fotostop, van mist op de bergen en de opkomende zon. We vervolgen onze weg en ik ga het verslag tikken. Na een uur komen we in het dorpje Tuatapere aan. Hier nemen we een bakkie koffie in het plaatselijke museum. Het winkeltje bevat allerlei spullen uit de jaren 50. Installaties, pannen, platen etc etc. De koffie laat op zich wachten, daar er 1 machine is. Echter de espresso smaakte goed. Om 09:00 uur vertrekken we weer en na een half uur stoppen we bij het strand om ff de benen te strekken en mooi stenen te zoeken. Ik heb er ook een paar meegenomen voor Juna. Die vindt het vast leuk. Na deze ontspannende onderbreking vervolgen we onze busreis. We komen in een gebied met veel schapen en koeien. In de stad Invercargill, grote stad, doen we boodschappen. We gaan vanavond Mexicaans eten, de dames koken. Wij moeten onze eigen drank en ontbijt en lunch kopen. We gaan verder als Dirk getankt heeft en de weg is niet optimaal, zodat de flessen en eten heen en weer slingert. We gaan nu richting Curio Bay, waar we pinguins kunnen zien. Na veel hobbels en schapen komen we op onze bestemming aan. We worden een half uur los gelaten. De waarschuwingen om een pinguin te benaderen worden benadrukt. In dit gebied leven 8 a 9 stelletjes, die nu in de rui zijn en dus hun vacht verliezen. Dat is een risico voor hen, daar ze nu niet goed geisoleerd zijn tegen het koude water. We komen op het strand en zoeken naar pinguins. Al met al zien we 1 pinguin, die er niet best uitziet. Blijkbaar is de rui een periode van afzien en vasten. Na enkele foto’s gemaakt te hebben keren we terug naar de bus. Dan rijden we naar de volgende baai, waar dolfijnen, zeeleeuwen en pinguins voorkomen. We gaan de Porpoise bay in om te lunchen. Ik eet ff een wrap en ga op onderzoek uit. Ik zie weer een pinguin, maar dat is een ander soort. Ik loop naar een rotspartij, waar ik misschien dan de zeeleeuwen van dichtbij kan zien. Helaas is dat niet het geval. Als ik dan terugkeer, maak ik nogmaals een foto van de pinguin en hoor van Claudine dat de bijzondere Hector’s dolfijnen, gespot zijn bij 2 zwemmers. Zonder verrekijker is het niet waar te nemen. Ik leen ff een verrekijker en zie inderdaad een aantal vinnen. Wel gaaf als je daar samen met die beesten kan zwemmen. Verkeerde keuze gemaakt om naar de andere kant te zoeken. Jammer. Overigens is geen van de groep die richting op gelopen. Na weer enkele keren door de sandflies genomen te zijn genomen, stappen we om 14:15 uur de bus in. Het is geweldig weer en eigenlijk zonde om in de bus te zitten. De airco aan en het verslag updaten met de feiten. Vervolgens verder met het boek van Andy Mcnab. Onze volgende stop is bij de Spouting Cave, of wel een eiland waar het water op ketst en water omhoog spuwt. We lopen hier een kwartiertje en vervolgen onze tocht. De rit wordt weer onderbroken om een bezoek te maken aan een kunstenaar die van oud ijzer allerlei kunstobjecten maakt. Ik was sceptisch, maar het zag er allemaal erg leuk uit. Hij heeft veel gebruik gemaakt van lampjes en zelf aandrijvende veren. We gaan weer verder en nog geen kwartier later stoppen we weer voor een mini museum over theepotten. Ik zit in mijn boek en muziek te luisteren, dus ik geloof het wel ff. We rijden nu richting Cannabal bay om zeeleeuwen te zien. Als we daar aankomen kunnen we ze al zien liggen. Ze zijn groot en erg passief. Als er beweging te zien is maken we er foto’s van. We blijven er vrij lang, want het is zeer indrukwekkend. De beesten komen op eens in beweging en dus gaan we veel filmen en foto’s maken. Wat een gaaf gezicht. Er probeert een mannetje bij een ander mannetje te komen die 2 vrouwen heeft. Er ontstaat nog net geen ruzie als de grote laat zien wie de machtigste is.