Walvistocht te Kaikoura

Vlak voordat we gaan lunchen in Temuka. Koffie met appelstrudel. Ik had nog broodjes, maar die hoefde ik niet meer. Aangezien hier internet hadden, ff een paar foto’s geupload. Verslag komt later wel als we in Christchurch zijn. Rond 14:00 uur rijden we verder. Nog een kleine 100 kilometer. Lekker muziek op mijn hoofd en dan vliegt de tijd voorbij. We arriveren om 15:00 uur in het Ashley hotel te Christchurch. We hebben 3 kwartier om in te checken en wat dingetjes te doen, voordat de rondtoer in de stad begint. Ik doe mijn verslag op internet en doe er nog wat foto’s bij. Laat met tas uit en dan moeten we weer naar de bus. We hebben besloten in het centrum te blijven dus wel handig om wat warmer gekleed te gaan. Ik deel de kamer met Robbert. We zijn net op tijd klaar om met de bus mee te rijden. We krijgen een kaart van de stad, zodat we de reis kunnen volgen. Als we langs het park rijden en langzaam in het hart komen van de stad, zien we pas hoe de aardbeving heeft huisgehouden. 40 seconden heeft de laatste aardbeving, van 6,4 op de schaal van rigter, in 2011 geduurd, de schade is immens. Overal open plekken van gebouwen die gesloopt zijn, maar waar niets voor terugkomt of nog niet gerealiseerd is. Op sommigen plekken staan hekken, omdat het een no go area is, waar sowieso niet gebouwd mag worden. Het is vreemd dat mensen hier willen blijven wonen. Het inwonersaantal is niet gedaald, echter er zijn natuurlijk wel heel veel bedrijven die een populatie meebrengen om voor de opbouw te zorgen. Dus dat middelt deels uit. Schokkend is het beeld dat we opdoen. Overal staan oude gebouwen gehavend en gestut door staal of containers. Als we arriveren bij een gedenkplaats van de 181 gevallen slachtoffers, is iedereen toch wel ff aangedaan. Er staan 181 witte stoelen van de slachtoffers. Een rolstoel, maar ook een wieg, elke stoel is anders en heeft zijn eigen verhaal. De meesten gebouwen die van steen of beton waren zijn getroffen in het gebied van het centrum. Kerken, bedrijven, overheidsgebouwen, hotels etc etc. Houten gebouwen hebben zich beter gewapend tegen de verschuiving. Bij het “stoelen” monument is ook een kerk opgebouwd van karton die door plexiglas is beschermd. Deze kerk zou een aardbeving van 8.3 moeten kunnen doorstaan. Als we dit hebben gezien rijden we nog een stukje verder voordat we “losgelaten” worden in het centrum. Het is zondag maar in het winkelcentrum de “Restart”, zijn de winkels open. Het is een creatief winkelcentrum opgebouwd uit containers. Het is over vieren en de winkels gaan om 17:00 uur dicht. Dus we nemen dit uurtje toch maar even waar om de laatste inkopen te doen voor het thuisfront. Ook koop ik een schone onderbroek, sokken en shirtje, aangezien er geen tijd meer is om te wassen. Aangezien de kosten in het hotel voor het afzonderlijk wassen van spullen zo duur is, is dit een efficiëntere oplossing . Als de winkels sluiten scoor ik toch nog in een aparte tent sokken voor de meiden. Was een opdracht van Lein, maar heb stad en land afgezocht voor gekleurde sport-sokken, maar was heel lastig te vinden. Ik hoop dat ze de sokken leuk vinden. We hebben inmiddels wel trek gekregen, maar ook die tentjes zijn in de “restart” ook om 17:00 uur dicht gegaan. Robert en ik stiefelen door naar de kerk. Deze is ook helemaal gehavend en omringd door kunst. Maar het zal nog wel 10 jaar duren, voordat de kerk weer is opgebouwd is. Er loopt nog wel een toeristische tram door de stad. De enkele oude gebouwen staan nog in de stijgers, maar er zijn natuurlijk prioriteiten gesteld, vanwege de beperkte financiële mogelijkheden. Wel hebben de grote hotelketens nieuwe saaie betonblokken geplaatst om de toeristen van kamers te voorzien. Het is moeilijk uit te leggen wat je ziet. Ik vergelijk het maar met het bombardement van Rotterdam in 1940. Hele stukken weggevaagd en na drie jaar nog niet veel bereikt. Ze hebben kunstenaars de mogelijkheid gegeven om de stad hier en daar op te vrolijken. Dat geeft wel een leuke draai aan de somberheid. Ik SMS mijn kamergenoot, maar nog geen respons. Ik zie bij de tram reclame over de “gondola”. Ik had hier over gelezen en had aan Claudine gevraagd of dat nog open was. Ze vertelde dat alles wat je in de boeken leest niet meer beschikbaar was zo ook de “Gondola”. Ik vraag de tram bestuurder of de “gondola” open was en dat was het geval. Hij gaf aan dat die om 17:30 uur dicht ging, dus dat had niet veel zin meer, aangezien dat aan de andere kant van de stad is en het 10 voor half zes is. We zetten koers richting Canterbury Museum. Als we onderweg op de Worcester blvd zijn zien we op het terras Rie en haar zoon, Nelleke, Gea en Magda. Aangezien dit wel een mooi plekkie is in de zon en het een mooie tent is besluiten we hier aan te sluiten en een glas wijn mee te drinken. We bestellen er ook een hapje bij. Als ik Robbert weer SMS, krijg ik respons. Inmiddels hebben we onze 2de glas al bijna leeg als hij ons ontmoet in de Fiddlers. De dames blijven hier eten en wij drieën gaan verder. Robbert had bij de info nagevraagd waar verder restaurants zitten. Dit blijkt weer helemaal aan de andere kant van het centrum te zijn. We lopen door een ander deel van de stad en blijven ons verbazen wat we zien. Wat een spookstad. Als we in de provisorische straat, bij de haven, met restaurants komen, zien we Japans, chinees, Thais eten. Dat wil Robbert niet, dat was wel duidelijk. Ik zie opeens een grote tent in de vorm van een rugbyball. Dit blijkt een New Zealands evenementenhal/bar/restaurant te zijn. We gaan geïnteresseerd naar binnen en nemen een drankje. We kijken naar de kaart en zien ook voor het eten genoeg om te blijven. We hebben muziek van Queen, die ik mee zing en natuurlijk rugby wedstrijden op een video wall en TV’s. Het is niet druk, maar wel gezellig. Het eten is goed en 1 van de bedienden blijkt een jongen uit Nederland. Hij was 8 jaar toen hij emigreerde en wilde zijn Nederlands ff testen. Al met al een geslaagde avond. Rond tienen aanvaarden we de lange terugtocht naar het hotel. Aangezien we een andere route liepen, om nog meer indruk te krijgen van de stad, duurde het toch nog wel een 40 minuten, voordat we bij het hotel waren. In de kamer zijn Robbert en ik lekker aan keuvelen. Ieder zijn eigen ding. Internet, mail, inkopen bekijken en uitstallen. En natuurlijk ff skypen met het thuisfront. Ik heb ze alle drie aan de lijn. Leuk is dat toch. Nog ff douchen en om 00:30 uur plat.
Kaikoura - Whales
Voordat de wekker gaat ben ik wakker en ga ff candy crushen. Daarna Facebook en voetbaluitslagen. Als de wekker van Robbert gaat hebben we 3 kwartier de tijd om ons te douchen en klaar te maken voor de busrit naar het belangrijkste evenement van deze reis. Namelijk de Walvistocht, vanuit Kaikoura. Ik doe mijn schone sokken aan en een nieuw shirtje. Tevens neem ik mijn trui en windjack mee, want ondanks het prachtig weer is, kan het op de boot natuurlijk wel koud zijn. Iphone is opgeladen om foto/films te maken. Overbodige data heb ik eraf gegooid, zodat ik nog 3,8 Gb, vrij heb om beelden te maken. De laptop gaat ook mee daar ik mijn verslag dan heen en terug kan maken, zodat er geen onnodige tijd verloren gaat. Om 08:00 uur vertrekken we. Maandagochtend spits in deze stad is niet te vergelijken als bij ons, maar het is wel zichtbaar drukker. Met name de verkeerslichten houden ons hier en daar op. In de bus worden de ervaringen van gisteren besproken, daar een ieder wat anders gedaan heeft. Als we de stad uit zijn start ik met het updaten van mijn verslag. Hier ben ik toch weer tot half 10 mee zoet. Inmiddels op pagina 50 beland. We moeten nog een uurtje rijden, voordat we in Kaikoura aankomen. Als we bij de zeelijn aankomen zien we pas hoe mooi het hier is en hoeveel geluk we met het weer hebben. Ik heb een trui en windjack bij me, maar misschien heb ik dat niet echt nodig. We rijden langs de kust en stoppen voor een zeehonden stop. Er ligt er 1 zelfs op de parkeerplaats. Die beesten hebben we al een aantal keren gezien dus spenderen we daar niet al te veel foto’s aan. We rijden vervolgens door het dorp en krijgen aanwijzingen waar we moeten zijn. Vervolgens gaan we koffie drinken in een tent. Hier zullen we ook een afscheidspeech houden voor Dirk de chauffeur, want die gaat vanavond niet mee uit eten, daar hij in Christchurch woont en bij zijn vrouw wil zijn. Er was al geld opgehaald en een kaart geregeld. Als we deze plichtpleging hebben gehad gaan Robbert, Robert en ik nog ff het dorpje verkennen. Wat eigenlijk inhield winkelen en lunch kopen. Als we het eenmaal gezien hebben lopen we richting de whale watch. Ik wilde daar op tijd zijn, daar ik door Claudine wederom als reisleider was opgeworpen. 14 mensen gingen met de Whal safari mee. We zijn veel te vroeg, maar dat maakt niet uit. We kijken in de winkel rond en kopen nog een drankje die we op het zonnige terras opdrinken. In de winkel heb ik 5 kaarten gekocht en mooie postzegels. Ik schrijf deze op het mooie terras. Op alle kaarten schrijf ik natuurlijk dat ik hoop walvissen te zien en te kunnen vastleggen. Ondertussen stromen de deelnemers bij ons binnen. Alleen Johan gaat niet mee en Kim en Henry gaan met de dolfijnen zwemmen. Als iedereen er is gaan we inchecken. Uiteraard mag ieder voor zich betalen. Ik lever de groepsticket in en reken voor mezelf deze excursie af. Dit moet de topper van de vakantie worden. De rest volgt en als iedereen zijn excursie betaald heeft krijg ik de veertien tickets en verzoek ik iedereen om 13:45 uur in de aangewezen zaal te zijn voor de briefing. In de tussentijd gaan we nog lekker buiten zitten. Rond 13:40 uur lopen we naar binnen en kijken alvast een video van de walvissen en andere oceaan dieren. Als enkele minuten later 1 van de crew binnenkomt stopt ze de film en zet na wat veiligheidsinstructie een algemene security film op. Nadat we deze gezien hebben en eventuele vragen beantwoord, mogen we naar de bus. Hier wordt het ticket gecontroleerd en 48 mensen stappen aan boord. Deze bus brengt ons naar de haven, waar de boot al in gereedheid was gebracht. We gaan 1 voor 1 aan boord en mogen alleen binnen zitten. Als iedereen een plaats heeft gevonden krijgen we wederom instructie en wordt er uitvoerig over zeeziekte uitgeweid. Dit vanwege het feit dat de boot 2 keer 750pk heeft en op zee flink te keer kan gaan. Dus pilletjes nemen indien je er vatbaar voor bent. Verder worden de overgeefzakjes gewezen. Rond 14:30 uur varen we de haven uit. In het begin niet zo snel, maar al gauw knalt de boot over de golven. Mijn buik heeft ook wat moeite, maar ik probeer me koel te houden en goed te ademen. Als we 20 minuten gevaren hebben legt de schipper de boot stil. De spanning is te snijden. We mogen naar het onderste dek en zodra de whale er is mogen we ook bovendeks. Ik maak foto’s en video. Wat een geweldig groot beest. 28 meter lang en iets van 33 ton zwaar. Hij spuit zijn longen leeg/vol en houdt dit zo’n 10 minuten vol. Daarna neemt hij een duik. Ik leg dat ook met video vast. Daarna gaan we verder, we moeten weer beneden deks in de stoelen. Wat een gave belevenis. Iedereen is opgewekt en enthousiast. Als de boot vol gas verder gaat ben ik bang dat hij weer terug gaat. Gelukkig is dat niet het geval. Hij stopt en er zijn wel honderd dolfijnen, die spartelend en springend plezier maken. Dit heb ik echt nog nooit gezien. Ik maak echt ongelofelijk veel foto’s en films. Die zal ik ook spoedig op Facebook plaatsen. Ik heb inmiddels weer een filmpje voor de Whale en dolfijnen gemaakt in de bus. Op die films kan je goed mijn waarnemingen zien. Uiteraard is het in werkelijkheid nog veel gaver. Echt ik krijg er geen genoeg van. Ik denk dat we wel 20 minuten van de dolfijnen aan het genieten zijn. Nog nooit zoveel foto’s gemaakt. Top. We gaan weer verder en we moeten weer beneden in de stoel gaan zitten. We worden voor gelicht over de soorten walvissen. Na deze videobeelden, wordt de boot weer stil gelegd, want er zwemt weer een walvis. Iedereen snelt naar buiten en nemen posities in. We spotten hem en nemen foto’s. Even later neemt hij weer een duik en het is geweldig om te zien hoe die gigantische vin dan naar beneden gaat. Ik leg het deze keer op foto vast. De gids vertelt dat deze walvis nog wel een keer boven komt, aangezien ze nog niet diep gedoken is. Inderdaad na 6 minuten verschijnt ze weer. Iedereen is dolblij en legt de beelden vast. Na enkele minuten neemt hij een echte duik en is het weer een fantastisch gezicht. Wat hebben wij een ongelofelijke mazzel met het zien van beesten. Als toegift zwemt een Albatros met de boot mee. Ook daar worden foto’s van gemaakt en vervolgens krijgen we het verzoek beneden plaats te nemen om naar de haven terug te varen. Na een kwartier leggen we aan. Ik onderweg in de boot een wrap. Enkele seconden later zie Hilde over haar nek gaan. Ik heb gelukkig geen last, maar de wrap smaakt door dat aangezicht toch minder lekker. Eenmaal in de haven aangekomen, staat onze bus met chauffeur en Claudine al op ons te wachten. Kim en Henry hebben met de dolfijnen gezwommen en hebben ook een grandioze dag gehad. Johan heeft lekker gewandeld en op afstand ook dolfijnen waargenomen. Al met al heeft de gehele groep een top dag gehad. Nadat we de spanning en sensatie hebben afgeblust in de toilet aanvaarden we de terugreis met de bus. Ik wil me verslag maken en filmpjes monteren. Echter Claudine zadelt me weer met een opdracht op, namelijk het verzamelen van alle e-mailadressen en deze in word vastleggen. Ik doe dat onder de bedrijven door. Ik ga echter niet leuren om de e-mailadressen. Ik heb zie nog niet van iedereen ontvangen. Van de boys had ik ze al, maar die ga ik hier niet zonder toestemming registreren. Om iets voor zessen heb ik mijn verslag af en 2 filmpjes gemaakt. Dus als ik dadelijk in het hotel ben kan ik snel wat uploaden voor het eten.